Jeńcy / die Kriegsgefangenen


W Stalagu VIII A przebywali jeńcy z Belgii, Francji, Polski ( ok.8000 ), Jugosławii, Rosji, Ameryki, Anglii, Włoch i Słowacji.
W maju 1942r. na terenie stalagu było 2300 Jugosłowian. Jesienią 1943r. w obozie zarejestrowanych było 35 tys. jeńców, jesienią następnego roku 41 tys., a w styczniu 1945r. 44 tys.
Z raportu Międzynarodowego Czerwonego Krzyża wynika że 27 maja 1944r. jeńców brytyjskich było 2918 osób.
W styczniu 1944 r. w stalagu było zarejestrowanych 44669 jeńców.


Im Stalag VIII A befanden sich Gefangene aus Belgien, Frankreich, Polen (ca. 8.000), Sowjetunion, USA, England, Italien und der Slowakei. Im Mai 1942 waren 2.300 Jugoslawen im Lager. Im Herbst 1943 waren 35.000 Gefangene, im  nächsten Herbst 41.000 und im Januar 1945  44.000 Soldaten und Unteroffiziere im Stalag registriert. Aus den Berichten des Internationalen Roten Kreuzes geht hervor, dass am 27. Mai 1944 2.918 Kriegsgefangene aus Großbritanien im Lager waren. Im Januar 1944 waren im Stalag VIII A 44.669 Gefangene registriert.



Wyżywienie
Die Verpflegung

Jeńcy nie mieli łatwego życia. Ich codzienny posiłek był często zwykłą porcją chleba, którą ważono na rzymskiej wadze lub przydzielało się losowo.
Nieco inaczej było z podziałem zupy, jeden jeniec mieszał zupę, by zapewnić równą jej gęstość. Jeńcy często bili się o jedzenie, które było często jedyną formą przetrwania w obozie. Głód zmuszał ich do poszukiwania jedzenia na śmietnikach i spożywania nadgniłych warzyw i mięsa.
Wszystkie te posiłki zapewniane przez stalag były przygotowywane jak dla zwierząt.
Zupy gotowane z nadgniłych ziemniaków, gotowanych liści buraków i zmielonych kości.
Dopiero w 1940r. sytuacja żywieniowa w stalagu poprawiła się dzięki staraniom Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.
Polacy, Belgowie i Francuzi dzielili się z Rosjanami zawartością paczek żywnościowych (którzy ich nie dostawali), paczkę taką mogli dostawać dwa razy na miesiąc.


Die Gefangenen hatten kein leichtes Leben im Lager. Als Nahrung bekamen sie täglich nur eine Portion Brot, die mit einer römischen Waage gewogen oder durch Auslosung zugeteilt wurde. Bei der Verteilung von Suppe verhielt es sich anders. Einer der Gefangenen rührte die Suppe um, damit sie immer eine gleichmässige Dichte hatte. Die Gefangenen prügelten sich oft um das Essen, weil dies oft die einzige Methode war zu überleben. Der Hunger zwang sie  dazu, Essen in Müllbehältern zu suchen und verdorbenes Gemüse und Fleisch zu verzehren. Alle Mahlzeiten waren wie für die Tiere vorbereitet. Die Suppen enthielten oftmals verdorbene Kartoffeln, gekochte Rübenblatter und gemahlene Knochen.
Erst im Jahre 1940 verbesserte sich die Essensituation dank der Bemühung des Internationalen Roten Kreuzes.
Die Polen, Belgier und Franzosen teilten die Lebensmittelpakete mit den Russen, welche keine bekamen. Die Soldaten durften solche Pakete nur zweimal monatlich bekommen.


Traktowanie i warunki
Die Behandlung und die Bedingungen

Jeńcy byli traktowani przez władze obozu skandalicznie. Przykładem tego jest chociażby to że musieli pracować non-stop, czasami nawet 20 godzin. Większość jeńców pracowała poza obozem w tzw. komandach pracy. Zajmowali się budownictwem, handlem, górnictwem, pracą w kamieniołomach, leśnictwem transportem, a także produkcją broni palnej. Rolnictwo i pracę w fabrykach uważano za najgorszą gdzie pracowano nawet po 10 godzin dziennie.

Die Kriegsgefangenen wurden von der Lagerleitung skandalös behandelt. Sie mussten manchmal bis zu 20 Stunden täglich arbeiten. Die meisten Gefangenen arbeiteten außerhalb des Lagers in sog. Arbeitskommandos. Sie waren in den Bereichen Bau, Handel, Bergbau, im Steinbruch, dem Forstwesen, dem Transport und in der Waffenproduktion angestellt.
Am schlechtesten war die Landwirtschafts- und  Fabrikarbeit, bei welcher die Gefangenen über 10 Stunden täglich arbeiten mussten.


Za choć małe nieposłuszeństwo bito batem, używano bagnetów, kolb, pałek i kijów. Przez drobne przewinienia jeńcom wybijano zęby i kaleczono twarze. Wszystko to było normą życia obozowego.
Do obozu mogły przychodzić raz na miesiąc listy od rodzin jeńców z informacjami o stanie zdrowia rodziny lub aktualnych zajęciach. Podobnie również jeńcy mogli wysyłać listy do swoich rodzin.
Zanim jednak list został dostarczony do jeńca, albo wysłany do rodziny przechodził kontrolę oficera, a on miał za zadanie ocenzurować treści niewygodne dla zarządców np. o traktowaniu i złych warunkach. Taką samą kontrolę przechodziły też paczki i inne przesyłki.
Wszystkie należne pieniądze za pracę jeńców odsyłano do kasy stalagów. Sami więźniowie nie otrzymywali wynagrodzenia w formie rzeczywistej waluty obiegowej, lecz w walucie ,,obozowej",
przez co nie mogli zaopatrywać się w sklepach niemieckich. 
Nie troszczono się o stan zdrowia szczególnie w obozach przejściowych gdzie nie było punktów szpitalnych. Panowały warunki do rozwijania się dyzenterii ( ciężkiej nieuleczalnej w tamtym czasie choroby ). W przypadku jeńców ciężko rannych kierowano ich do szpitala w Pieńsku zamieszczonego w szkolnych salach. Służba medyczna ograniczona była do przeprowadzania szczepień przeciw chorobom zakaźnym, ale w złej sytuacji sanitarnej, przy braku m.in. ciepłej wody nie było możliwe ich przeprowadzanie. Często ryzykowano zakażeniem.
Za próby ucieczki ze stalagu karano najczęściej rozstrzelaniem lub ścisłym aresztem.

Sogar für den kleinsten Ungehorsam wurden die Gefangenen mit der Peitsche geschlagen oder mit dem Bajonett, dem Gewehrkolben, dem Knüppel oder dem Stock bestraft. Schon kleine Vergehen der Gefangenen zogen oft ausgeschlagene Zähne und Verletzungen im  Gesicht nach sich - das war das alltägliche Leben im Lager.
Die Soldaten und Unteroffiziere durften ein mal im Monat Post von den Familien erhalten, in denen sie über deren gesundheitlichen und allgemeinen Zustand informiert wurden. Die Gefangenen durften auch Briefe schicken. Die gesamte Post wurde von einem Offizier zensiert und durfte keine Informationen über das Lager beinhalten. Die Päckchen und andere Sendungen wurden auch kontrolliert. 
Der gesamte Arbeitslohn der Gefangenen wurde in die Stalagskasse eingezahlt. Die Gefangenen bekamen kein gewöhnliches Geld, sondern ein spezielles Lagergeld, sodass sie nicht in den deutschen Läden einkaufen konnten. Die Lagerleitung kümmerte sich kaum um die Sanitärbedingungen und den Gesundheitzustand der Gefangenen, besonders in den Durchgangslagern, in denen es keine Krankenstelle gab. Die Ruhr (damals nicht heilbar) verbreitete sich sehr schnell bei diesen Verhältnissen.
Die schwerverletzten Gefangenen wurden in das Krankenhaus in Penzig (Pieńsk) eingewiesen, welches sich in einem Schulgebäude befand.
Die medizinische Vorsorge wurde nur auf die Durchführung von Schutzimpfungen beschränkt, die aber bei Wassermangel und bei schlechten Sanitärverhältnissen oft nicht durchgeführt wurden. Die Infektionsgefahr im Stalag war sehr groß. Fluchtversuche wurden mit Erschiessen oder mit Gefängnis bestraft.







POWODY SPROWADZANIA JEŃCÓW
Ursachen für den Bezug von Kriegsgefangenen

Więźniów sprowadzano głównie po to aby wykorzysta ich jako tanią siłę roboczą bardzo potrzebną w czasie wojny, chociażby do produkcji broni.
Jeńcy pracowali na rzecz niemieckiej gospodarki.

Die Kriegsgefangenen wurden meist in das Stalag gebracht, um als billige Arbeitskräfte genutzt zu werden, die während des Krieges bei der Waffenherstellung dringend gebraucht wurden.
Die Kriegsgefangenen arbeiteten für die deutsche Wirtschaft.